Hepimizin hayatta bazı idealleri vardır. Kimimiz bu idealleri küçük yaşlarda belirlerken kimimiz de heybesine koyduğu tecrübelerle birlikte... Ben ideallerimizin hayatta bize tutunmamız için verilen birer ağaç dalı olduğunu düşünüyorum. Kendimizi güvende hissettiğimiz ve amacımıza yaklaştığımızda bize doyum sağlayan bir ağaç dalı... Tabi o ağaç her mevsim çiçek açmıyor. Bazen kışlar sert geçiyor bazen de dallarımızı kıranlar oluyor. Kimimiz küsüp kavuğumuza çekiliyor kimimiz ise sert rüzgarlarla mücadele ediyor. Peki sen hangisinin? Hiç düşündün mü?

İdeallerimize kavuşmak, her zaman belki de hiçbir zaman kolay olmuyor. Pek çok olumsuzlukla karşı karşıya kalıyoruz ve bunlar belki de hayatımızda birçok zorlukla savaşırken meydana geliyor. Çoğu zaman pes etmemek için elimizden geleni yapıyoruz. Hatta tüm bunları yaparken çoğu kez an’ı kaçırıyoruz. Peki şu soruyu hiç sorduk mu kendimize? ‘ Biz bu ideale gerçekten kavuşmak istiyor muyuz? Deniyoruz, olmuyor; daha çok deniyoruz yine olmuyor. Olmayan bir şeyi neden bu kadar zorluyoruz? Belki de istediğimizi düşündüğümüz şeyi elde ettiğimizde aslında o kadar istemediğinizi fark edeceğiz. Belki de arzuladığımız şey gerçekten bize uygun değil.

İdeallerimizin olması gayet doğal, evet. Peki o ideallerden memnun musun? Onları hayatın boyunca devam ettirme zorunluluğun yok. Silebilirsin, istersen değiştirebilirsin. Neden böyle seçeneklerin varken hala üzerine gidiyorsun kendinin? Bazen farkında olmadan o kadar hırpalıyoruz ki kendimizi . Asıl olandan sapıyoruz. Aslında en çok öz şefkatimize ihtiyacımız yok mu?

Tüm bunları okurken alışılagelmiş ‘ İdeallerinden vazgeçme, yapabilirsin!’ kalıp güzellemelerinin aksine farklı bir bakış açısı görmüş olmanın verdiği haklılıkla kendine belki de bana ‘Ne yani ideallerimden vaz mı geçmeliyim, bu mu doğru olan?’  sorularını yöneltmiş olabilirsin. Bu demek değil ki ilk zorlukta ideallerinden vazgeç. Sadece mutlu olacağını düşündüğün sonuca ulaşmak için çabalarken ya diğer mutlulukları da beraberinde götürüyorsun?

Şimdi gözlerini kapat ve kendine şu soruyu sor: ‘ Gerçekten bunu istiyor muyum?’ İstiyorsam elimden geleni yaptım mı? Eğer istiyorsan ve elinden geleni yapmadıysan, mücadelene devam et. Ama kendinle değil, hedefinle... Eğer cevabın hayır ise, ‘ Gerçekten neyi istiyorsun?, Seni ne mutlu edecek?’. Bunu bir düşün... Unutma, senin en çok öz şefkate yani kendine ihtiyacın var...

Psikolojik Danışman Nurgül DEMİR