‘Hayat sen planlar yaparken başına gelendir.’ demiş John Lennon. Arkamıza dönüp baktığımızda ve planladığımız şeylerin tam olarak gerçekleşmediğini gördüğümüzde bu söze katılmamak pek de elde değil sanki…
    Çocukluğumuzdan bu yana geleceğe dair planlar kuruyoruz. Hatta küçükken bize sorulan, ‘Büyüyünce ne olmak istiyorsun?’ sorusu bile bir plandan ibaret değil mi? Kimimiz bu planların bir kısmını gerçekleştirirken kimimiz de gerçekleştiremediklerinin mücadelesiyle uğraşmakta. Mücadele eden birisi yolda demektir. Sonuca her geçen gün daha da yakınlaşır. Eğer aksine vazgeçmişse yolda kalmış demektir. Kaldığı yolda fenerini kapatmış çevresinden gelip geçen fırsatları görmüyor ise durum daha da vahimdir.
   Gün içerisinde veya hayatımızı planladığımız şeyler istediğimiz gibi yolunda gitmediğinde doğal olarak üzülüyoruz. Ama atladığınız bir şey var ki… O da gerçekleşmeyen şeyler varken o sırada daha öncesinde planladığımız şeylerin gerçekleşmesi…. Yani kastettiğim şey şu, bazen bazı olumsuzluklara o kadar odaklanıyoruz ki olmasını istediğimiz şeyler olduğunda onun hak ettiği sevinci bile yaşamaktan alıkoyuyoruz kendimizi.
   Bu durum bireyin gerek kaygılı yapısı gerekse zihnin olumsuza odaklanma eğiliminden kaynaklanmaktadır. Belli bir yere kadar normal gibi görünse de hayatını bu merkezde yaşayan bireyler için bir süre sonra yorucu ve psikolojik sağlamlığına zarar verici olmaktadır. Baktığımızda her kaçırılan fırsat başka bir fırsata gebedir. Bu nedenle şunu unutmamalıyız ki, geçmiş geçti, gelecek ise henüz gelmedi.
 
Psikolojik Danışman Nurgül DEMİR