KADIN

         Yasak elmadan ilk ısırık alındığında, ben geride durmuş tüm planı başarıya ulaşmış sinsi bir kraliçe gibi gülümsemiyordum. Siz öyle sandınız. Bir merak, her birimizin ruhuna gizlenmiş başkaldıran tohum benim yüzümden filizlenmemişti. Suç benim değildi. Suçu bana yüklemek kolayınıza geldi. Son değil başlangıçtı bu. 
         Sonraki tüm günahlarınızı boynuma yüklemenin başlangıcıydı. Neyin karşılığı olduğunu bilmeden ödediğim bedellerin başlangıcı.
         Ve kızlarımı doğurdum sonra, yeryüzüne saldım her birini sırtlarında hep bir önceki kızımdan devreden yükleriyle beraber. Güzelliklerini acılarından, acılarını güzelliklerinden alsınlar diye... 
          Lakin hilkatimin hatırı var üstümde ölmedi ruhum. Sessizce kimi zaman ve kimi zaman vicdanları yırtarcasına bağırarak tutundum yer yüzüne. Ölümün çok çeşidi vardı benim için, ben yaşamayı seçtim.. Doğurdum katillerimi bir avazda. Önce zerrelerime dağılıp sonra toparladım her birini el yordamıyla... Anaydım.
         Dayanmak, yanmaya razı olduğumu göstermezdi ama yandım içi dağlanan her annenin yüreğinin ateşinde. Söndüm.  Küllerim döküldü üstünüze istesem taşa da çevirirdim her birinizi yapmadım. Aşk vardı.
        Artık değişken kurallarınıza; mekana, zamana, paraya, güce ve şartlar neyi gerektiriyorsa ona göre şekillenen kurallarınıza uymayacağım.. Hepsini acemi bir terzi yamağı gibi kesip attım makasımla. 
       Şimdi kendime, kendi cefamdan ölçüp biçtiğim birgün rengarenk çiçekli öbür gün simsiyah görünen  fistanlar dikip kendi hayatımın tam ortasından geçen, ellerimle çizdiğim yoldan şarkılar söyleye söyleye yürüyüp gideceğim. Yolumu kesmek yürek ister artık. Yolda olmanın kurallarını öğrendim.
       Hani o güzel şarkıda diyor ya ‘seni düşündükçe bir ceylan su içmeye iner’ diye,  artık beni bir yudum  su içmeye indiğim hayatın kıyısında boğamazsınız ... Hayat veren sular benden yana. Işığında saçlarımı savurduğum güneş benden yana, doğurmayı ve beslemeyi öğreten toprak benden yana...
      Yok oluşum kimseyi var etmeyecek artık..

      Bir zaman sürgün edildiğim cennet şimdi ayaklarımın altında.. Başımda Demeter'in başaklarından yapılmış gelin tacı uçuyorum kırlarda... 
Boşuna öldürmeyin beni .
Yokluğum kimseyi var etmeyecek bundan sonra.