YARATILIŞTAN GELEN EŞİTLİK ve SONRASI

İnsanlar  eşit organlarla  dünyaya  gelirler. Varlıklı aile çocuklarında üç göz, yoksul aile çocuklarında  tek  göz, tek    ayak yoktur. Organlarda eşitlik olduğu gibi, fanilikte de  eşitlik vardır. Yoksul aile  çocukları  fani olduğu  gibi,  yediği önünde, yemediği arkasında bal- kaymakla beslenen varlıklı aile çocukları da    iyi besleniyor diye dünyaya kazık çakamıyorlar.  İster gece kondu da,  istersek  saraylarda  yaşayalım hepimiz de konaklarımızı  bırakarak  aynı yerde  eşitleniyoruz.
Anne- babamızı seçen biz değiliz, hangi ülkede, hangi tarihte doğacağımızı kendimiz belirlemediğimiz gibi hangi tarihte , nerede, ne  şekilde öleceğimizi  de biz  belirlemiyoruz.  Nitekim  Halil Cibran’ın eserlerinde geçer.  Lübnan’ın  en zengin adamı  Eymen Bistani  Beyrut’un en tepe   noktasından  denize nazır  hakim bir tepede kendisine  görkemli  bir  mezar  yatırır ve  orada gömülmeyi  vasiyet  eder. Ama ilahi kader  farklı tecelli eder.  Kendi özel uçağı ile bir seyahat esnasında  uçağı okyanusa düşer, uçağı bulunur ama  cesedine ulaşılamaz, o görkemli  mezar boş kalmaz,  ailesinden  birine nasip olur.
Başta insan olmak üzere nefes alan, hareket eden her canlının   başlangıcı  ve sonu Allah’a aittir İslam alimleri, İslam’ın şartını da, imanın şartı gibi altıya çıkararak:   6.sı da  “ Haddini ve hesabını bilmektir” demişlerdir. Bu dünyada  haddini bilmeyen gülünç, hesabını bilmeyen de  rezil duruma düşer.
İranlıların çok güzel bir ata sözü vardır. “  Nerde hareket, orada bereket vardır.” İnsan,   iş beğenmemezlik  yapmaz, hareket  eder, çalışırsa, bir de hesabını, kitabını  bilirse  bu tür kişilerin rızkına  Rabbimiz  vekildir.
Nitekim ister zengin çocuğu, isterse fakir çocuğu olsun  ana rahmindeki besin maddesi  kandır. Dünyaya geldiğinden itibaren oksijen bedava, kalbinin kan pompalaması ücretsiz olup, her gün yemek yeme ihtiyacı ile birlikte sürekli şefkat ve sevgiye ihtiyacı vardır insanın.  Allah insanı on günde bir yemek  yiyecek, ayda bir nefes  alacak, çocukken gördüğü şefkat  ve sevgi ona hayat  boyu yetecek şekilde  yaratabilirdi. Ancak durum böyle değildir.  Zengin, fakir her daim insanlar ihtiyaçlar içinde kıvranan bir varlıktır. Zengin  ve fakir insanlar arasında az aciz, çok aciz diye bir ayrım yoktur.  En sade insandan, holding sahiplerinden, devlet başkanlarına, kral ve kraliçelere kadar herkes acizdir, Allah’a muhtaçtır. Acizlik tartısında her şey, herkes eşittir. Ölüm karşısında her varlığın aciz ve eşit olması gibi.
 Pekâlâ sıkıntı nerede başlamaktadır.  İnsanların kulağına  en itici  gelen kelime “ BEN “   kelimesindedir. Kalbinin atışına, kanının  akışına,  sahip olamayan insan nasıl olur da  kendini bir  putçuk haline getirerek “ Ben yaptım” diyeceğine “ Ben yarattım” diyerek egosuna mağlup olabiliyor.  Şeytan nefsine kurban olup “ BEN “   dediği için huzurdan kovulmadı mı? Şeytanı huzurdan kovduran   “ Nefis” imtihan amacıyla akıl ve irade ile  donatılan  insana da  verilmiştir.   İmtihan amacıyla  yaratılan insan,  nefsini, akıl ve iradesinin emrine     verirse  melekleşir ve melek tabiatlı olur. Rabbimizi hoşnut ettiği gibi, çoluk çocuğunu da   hoşnut eder.   Akıl ve iradesini  nefsinin hakimiyetine  verirse  ruhen şeytanlaşır, şeytanını hoş eder. Şeytanın dürtüsüyle işlediği   kötü fiiller ( yalan. dolan ve zararlı alışkanlıklarla)  itibar ve   para kaybettiği gibi, hem de çoluk çocuğunu    üzer. Nitekim   İzmir’de   annesine  ve kardeşlerine zarar vermemesi için   uyuşturucu kullanan  bir babanın  evden uzaklaştırmasını isteyen bir kız çocuğunun   feryadını ve göz yaşlarını içimiz sızlayarak ekranlarda  izledik.
Nefis, aynı zamanda her iki dünyada  insanı köleleştirir.   Merhum derviş ruhlu  Ahmet Er  abimiz de  bu konuyu  şöyle  özetler:
 Nefsin sana  padişah
 Sen de onun kulu isen,
 Kurtulamazsın kölelikten
Gerçek  bir padişah da olsan.
 Bu dünyada  nefsini   padişah yapan, hem   dünyada, hem ahirette  gerçek bir köleliğe  talip olmuş  demektir. Oysaki  zaman ilerledikçe  ne padişahlık kalır  ne  krallık, ne de  güzellik.   Esen rüzgar  gibi  akan zaman her şeyi  eskitir ve tüketir.
 Rabbimiz hiçbir insanı  bu dünyaya yalnız göndermemektedir. Bir omzunda  melek, diğer  omzunda da  şeytanı  ile beraber gönderir. Kaf suresi 16/19 “ And olsun insanı biz yarattık. Nefsinin olana  vereceği vesveseyi  biz biliriz.  Biz ona şah damarından daha yakınız. Sağında ve solunda  oturan   alıcı  iki  melek vardır. Söylediği her sözde  muhakkak  yanında hazır  bir gözcü vardır. Bir gün  ölüm sarhoşluğu  gerçek olarak gelir.  İşte  senin  kaçıp  durduğun   inkar ettiğin  bu, denir.” İnsanlar bile  insanların  doğru ve yanlışlarını   kamera ile kayıt altına alırken, Allah özene bezene, yaratıkların  en şereflisi  olarak   yarattığı  insanı hiç başı boş bırakır mı? Sağ ve sol omzumuzdaki  gözetleyici  melekleri, sürekli yaptığımız iyilikleri ve kötülükleri kayıt altına almaktadır.   Şeytanı kazma dişli, acayip suratlı bir varlık olarak izbe  ve köhne  viranelerde  değil, meleği  de  beyaz kanatlı  bir kuş gibi  gök yüzünde  aramayalım. Her ikisi de  içimizde, savaş halindedirler. Bunlardan hangisinin galip geleceği, rabbimizin hiçbir canlıya  vermediği,  sadece bize verdiği “ İRADEMİZE” bağlıdır.
 Erenlerden biri haçça gider.  Bakar ki   İnsanlar   Mina’da şeytan taşlıyorlar.  Bizim eren de   eline  bir taş alıyor ve sinesine  vurmaya başlıyor. Bunu gören arkadaşları  ve yanındakiler  soruyorlar. “  efendi  neden kendini taşla dövüyorsun?”  Efendi : “ Oğul! sizin  buradaki   şeytanla ne işiniz  var? Siz  kendi içinizdeki  şeytanı taşlayın. Kendi nefsinizi terbiye edin, kendi özünüzü paklayın” der. Nitekim Hacı Bektaş  Veli de:
 Hararet nardadır, sacda değildir/ Keramet baştadır  tacda değil,
Her ne arar isen kendinde ara / Kudüste  Mekke’de  hacda değil.
 Şeytan da , Melek de içimizdedir. Nasıl mı? Bir iş yapmaya kalktığınızda  içinizi dinleyin. İyi ise yap, yap..  diye fısıldayan vicdanın fısıldaması melek, kötü ise yap, yap… diyen   nefsin fısıldaması olan şeytandır. Nitekim  bazı  erenler  de  vicdanın sesini  Tanrı fısıldaması  olarak kabul ederler. Hangisini dinleyeceğimizi Rab, bizim irademize bırakmıştır.
İnsana bazen iyi niyet ve iyi duygular galip gelirken, bazen de insan nefsinin  aşağı ve bayağı  duygularının esiri olur.  Bu mücadelede başarılı olmak istiyorsak, manevi duyguları yudumladığımız sadece  bu mübarek ayda değil, hayatımızın  her safhasında  içimizdeki kin, nefret, kötülük gibi kötü  şeytani duyguları  değil,  Tanrı fısıldaması olan sevgi, merhamet ve şefkat gibi yüce  duyguları besleyip büyütelim ki Rabbimiz bizden razı olsun.www.kadirkeskin.net
NOT:1-  Resimler Konya- Sarayönü   AİMH lisesi  ve Ortaokul öğrencilerine aittir.
2-Konya – Sarayönü İlçe Milli Eğitim Müdürü  Sayın Ömer Yavuz beyin  oluru,  Mehmet Büyükyeğen Kız AİHLisesi Müdürü sayın Fatih Koyun beyin   davetiyle  Sarayönü  okullarıyla  beraberdim. Beni ilçenin okullarıyla buluşturan  İlçe Milli Eğitim Müdürü  Sayın Ömer Yavuz beyefendi ile  Okul müdürü  Fatih Koyun bey kardeşime çok teşekkür ederim.