“ Sakın Gözüme Gözükme Bayramda da Evime Gelme!”

Hafta sonları pansiyon öğrencileri, pansiyon müdür yardımcısının

izniyle ailelerinin yanına giderler. Biz de yemeklerin israf olmaması için

pansiyonda kalan öğrenci sayısına göre yemek çıkarırız.

Bir hafta sonu lisemizin birinci sınıfında okuyan ve okul

pansiyonunda kalan dört öğrenci, Pansiyon Müdür Yardımcısı M. Selim

Bal’dan köylerine gidecekleri gerekçesiyle izin alırlar; fakat bu öğrenciler

ailelerinin yanına gitmezler. Çantalarına, battaniye, mutfaktan da tabak,

çatal bıçak alarak Gediz Nehri kenarında bir bağ damına giderler, ağlarını

nehre atarak avladıkları balıkları kızartarak yiyip keyiflerince bir hafta

sonu geçirmeyi düşünürler. Nihayet nehir kenarına giderler, oltalar nehre

atılır, beklemeye başlarlar. Bir ara oltanın birine balık takılır. Oltayı

çekerlerken olta, nehrin ortasında bir söğüt ağacına tıkılır. İçlerinden biri

heyecanla nehre girer, oltaya takılan balığı tutmak için. Yüzme bilmeyen

veya çok az yüzme bilen bu öğrenci balığı tutayım derken nehrin

akıntısına kendini kaptırır, boğulmak üzeredir. Arkadaşları bağırıp

çığırmaya başlarlar; çünkü diğerleri de yüzme bilmiyor. Bu bağırış ve

çığırışları duyan yakında bulunan bir bağ sahibi koşarak gelir, boğulmak

üzere olan bu öğrenciyi kurtarır ve Devlet Hastanesi’ne getirir.

Bu durum hastane polisi tarafından bana da haber verildi. Ben de

çok acil olarak hastaneye koştum. Öğrencinin durumunu iyi görünce içim

rahatladı ama bu arada olayın içyüzünü öğrenince içimden çok kızmaya

başladım. Ertesi gün öğrenci hastaneden taburcu edildi. Durumu gayet

iyi. Ben diğer öğrencilerle beraber hepsini odama çağırdım. Son derece

gerginim. Biri boğulup ölseydi ben ailelerine ne cevap verirdim diye,

öğrencileri karşıma aldım. Dedim ki “Bu yaptığınız suçla artık pansiyonda

kalmanız mümkün değil. Devlet’in battaniyesini, tabak çatalını dışarı

çıkarmışsınız. Bu davranışınız yüz kızartıcı bir suçtur. Hadi bunları da

geçelim. Ya sen! Bağ sahibi Erdal Bey olmasaydı, Allah korusun boğulup

ölseydin, baban gelip benim yakama yapıştığında ben ne cevap

verecektim?” dediğimde, son derece korku içinde olan öğrenci: “Hoca’m

benim babam sevinirdi.” demesin mi? Cevap tuhafıma gitti ve kulağını

çekerek; “Sen bir de ukalalık mı yapıyorsun?” dediğimde, öğrenci; daha

çok korkarak “Hayır Hoca’m.” dedi ve cebinden çıkardığı ve babasından

gelen bir mektubu bana uzattı. İlk anda bir anlam veremedim; fakat

mektubu okuduğumda dondum kaldım. Metnini aşağıya yazıyorum.

Bakalım sizin tepkiniz ne olacak?

“Sakın bayramda evime gelme. Bayramı ve karne tatilini

dayının yanında ve köyde geçir. Annen ve deden de ilk bayram

günü köye gidecekler.Benim evime gelip bana gözükme, benim

başımı belaya sokma. Tarlada iğneyi atıp nereye gitmeyi

düşünüyorsan oraya git. Ama benim evime gelme, Kurbanda

da gelme. Ben seni unuttum, sen de beni unut. Salımdan (tabut)

tutma, cenazemi de kılma. Kabir başıma da gelme!..”

Mektup korkunç. Mektubu okuyunca adeta şok oldum. Bir baba

evladına nasıl bu denli ifadeler kullanabilir? Biraz önceki sinirim tamamen

gitti. Bu defa öğrencinin gözlerine derince baktım, gözleri benden ilgi,

sevgi ve şefkat bekliyordu.

Pansiyon Müdür Yardımcım ve Müdür Başyardımcım Hikmet

Öymener’le görüştüm ve bu öğrenciyi koruma derneğinin himayesine

aldık. (H.Ş.) gibi o da üniversiteyi bitirdi. Şu anda Manisa’da bir kamu

kurumunda çalışmaktadır.

Diğer öğrencilere de yaptıkları suçun pansiyondan atılmayı

gerektirdiğini, köyden gelmeleri ve kalacak bir yerleri olmadığı için

kendilerine son bir kez daha şans tanıdığımı belirterek disipline havale

etmeyeceğimi söyledim. O öğrencilerden bir tanesi de şu anda sanayide

çok iyi bir konumda çalışıyor. Bu nedenle eğitimciler olarak hiç bir

öğrenciyi harcama lüksüne sahip değiliz.

Bu vesile ile idrak etmekte olduğumuz Ramazan Bayramınızı tebrik

eder, başta Filistinli kardeşlerimiz olmak üzere İslam dünyasına hayırlı

huzurlu bayramlar temenni ediyorum.www.kadirkeskin.net

Not: Yeni çıkan “ İbretli Yaşanmış Anılarla OKUL MÜDÜRLÜĞÜNÜN

GÜNLÜĞÜNDEN “ adlı kitabımdan.