Birinci Bölüm)
 Geçtiğimiz hafta    İstanbul seminerlerimin  yanında  Maltepe L tipi  kapalı Cezaevinde  de “ Değerlerimize  Rağmen Neden Buradayız?” konulu   seminerim  vardı.   Seminer verdiğim okulların  müdürleri : “ Sayın hocam  cezaevlerinde  ne  anlatıyorsun?” diye  merak ederek  sordular. Bu arada    bazı dostlarım da sık sık bu soruyu soruyorlar. Dostlarımın da  merakını gidermek açısından  bu haftaki   ve bundan sonraki haftalarda birkaç yazımı  dostlarımın merakını gidermek açısından  cezaevlerinde verdiğim seminerime  ayıracağım.  Tabii seminerlerimde ifade ettiklerimi    birebir  satırlara dökmem mümkün değil. Ama dostlarımın merakını  gidermek açısından kısaca  ele aldığım konu başlıklarını  izah edersem, herhalde    cezaevlerinde  ne anlattığım kısmen anlaşılmış olur.
 Konya’da  N. Erbakan  Üniversitesinin  davetlisi olarak    İlahiyat ve Eğitim  Fakültesine  verdiğim  seminer sonu üniversitenin Konya Cezaevi ile  sosyal  anlaşması gereği  beni Konya Cezaevine de  seminer  vermemi teklif ettiklerinde ” Ben cezaevinde  ne anlatırım?” diye sabaha kadar uyuyamamıştım.   İnsan  zora geldi  mi mutlaka bir çıkış yolu buluyor. Önce başlıkta ifade  ettiğim konuyu   tespit ettikten sonra  bu başlığın altını da   kolayca doldurmada Rabbim yardım etti. Tevafuk ya, ne anlattığımı  bilmediğim bu ilk  seminerde  Ankara’dan Cezaevi genel müdürlüğü  görevlilerinden   Sayın Hakan Erdem beyefendi de  seminerde   varmış. Yetkililerin de ilgisini çeken seminerim  sonu,  beni Ankara yüksek  güvenlikli Sincan Cezaevinde olmak  üzere  ve daha sonra da Adana  Cezaevinden  İstanbul, Konya, Kütahya, Manisa’dan  İzmir’e  kadar ilçeleri dahil  bir çok cezaevinde seminer verdim.   
Her cezaevinin mükemmel bir konferans salonu  var. İlgililer tarafından sahneye davet edilip, kısa bir süre salondaki mahküm kardeşlerimi süzüp, selamlaşma   faslından  sonra  sözüme: “ Çok değerli  kardeşlerim  dışarıda  sokaklarda  gezen insanlar  ne kadar suçsuz ve günahsız değilse, burada  bulunan  herkes de  suçlu günahkar  değildir.” diyerek sözüme başladığımda gözlerde  bir ışıltı  oluşuyor. Bu ışıltının devamı için;
1- Tarihte  nice nice suçsuz   insanlar buralara  düşmüş,  gerek baldıran zehriyle, gerekse sehpada son nefeslerini vermişlerdir.  Eski Yunan’da  Ahlaksızlığın tavan yaptığı bir dönemde Yunan gençlerine  ahlak aşılamayı, ahlaksızlık olarak gören Yunan hakimleri  Sakrates’e  ‘Yunan gençlerinin ahlakını  bozuyorsun’ gerekçesiyle   baldıran zehriyle   idamına   karar verirler.   Sokrates  ölüme  giderken  eşi     ve  öğrencileri  ağlarlar”  Sokrat: “ Niçin ağlıyorsunuz?” diye sorduğunda”  “ Efendim  senin  haksız  yere ölüme gittiğin için ağlıyoruz” dediklerinde, büyük mütefekkir “ Haklı olarak  gitsem daha mı iyi?” diye karşılık vermiştir. Evet Soktrat asırlar sonra  hala  unutulmadığı halde, onun  idamına karar veren  hakimlerin  hiç birinin esamesi  okunmamaktadır.
2- Tarihte misalleri  çok da   ben yakın tarihten  ülkemizden bir misal vereyim. 6 yaşında ayaklarımı  cızlavat kara lastikle  buluşturan    sadece  ve sadece  ülkemize hizmetten başka hiçbir kusuru olmayan  rahmetli Menderes idam sehpasına   götürülmeden  önce bıraktığı mektupta : “  10 yıl ülkeme  hizmet ettim. Bu on yılımı  tarihçiler de yazacak, dalkavuklar da yazacak. Ama benim milletim dalkavukların değil, tarihçilerin yazdığı tarihe inanacak” diyerek sehpada  son nefesini vermiştir. İdamından  74  yıl sonra rahmetli, ülkemizin bir çok köşelerinde  “MENDERES  HAVA ALANI, MENDERES KÖPRÜSÜ, MENDERES ANADOLU LİSESİ”  ismiyle anılırken, ayrıca milletin kalbinde de   yaşamaya  devam etmektedir. Bugün “Menderes” ismi anıldığında milletimizin kahir ekseriyeti merhumu rahmetle anarken, Adnan Menderes’in  idamına karar vererek kalemlerini kıran Altay Ömer Egesel  ile Salim  Başol’un  hiç ismini duyan veya duyup  da rahmet  okuyan var mı?” dedikten sonra  mahkûm kardeşlerime: “ En büyük yargıç insanın  vicdanıdır. Vicdanın sesini erenler  TANRI  FISILDAMASI oyarak kabul ederler. Vicdanen kendinizi suçlu görüyorsanız suçlusunuz, değilse, suçlu değilsiniz” dedikten sonra;
3- Mal kaybeden bir şey kaybetmiştir, onurunu kaybeden  birçok şey kaybetmiştir. Fakat umudunu kaybeden her şeyini kaybetmiştir.  İnsan 40 gün aç, 4 gün susuz, 4 dakika  havasız  yaşarmış. Ama  4 saniye   umutsuz yaşayamazmış. İntiharların da bu dört saniyede  gerçekleştiği söylenmektedir. Şu anda hepinizin “ Keşke” kelimesini sıkça kullandığınızı biliyorum.  Ülkemizde  idam yok. Günü geldiğinde hepiniz çıkacaksınız. Bugün benim burada bulunmamın amacı umudunuzu yitirmemeniz  ve  buradan çıktıktan sonra  tekrar buraya gelmemeniz içindir.   Umutlu olmak için  çok sebebimiz var. Devletimiz burada sizi aç susuz bırakmıyor. Her türlü sağlık  giderleriniz karşılanıyor. Kanuni haklarınızı sonuna kadar kullanıyorsunuz. Ya  Esed’in SENEDYA hapishanesinde  olsaydınız?  Üstelik  çok sağlıklı olduğunuzu görüyorum. Hepiniz de  milyonluk, milyarlık değil trilyonluk  insanlarsınız. Şu anda sağlıklı olarak sahip olduğunuz  organlarınızın hangi birini para  ile  satın alabilirsiniz, dediğimde  gözler iyice  canlanıyor.
5-  O malum beş Nisan kararlarında dövizle  iş yapan  iş insanlarımızın bir çokları beş Nisan kararları sonu   mal varlıklarını  bir gecede kaybedenler oldu.  Bunlardan  biri olan  bir iş adamımız gecenin köründe  doktoruna açtığı telefonda : “ Doktorum bittim, yıkıldım, çöktüm her şeyimi kaybettim.” Doktor: “ Hayır bak konuşuyorsun”  “ Konuşuyorum.”  “ Beni duyuyorsun?” “Duyuyorum” “ Görüyorsun?” “ Görüyorum”  “ Elin tutuyor,  yürüyorsun da?” “ Evet yürüyorum” “ Sağlıklı nefes alıp veriyorsun?” “ Evet alıyorum.” Doktor devamla:  Şu anda  senin sahip olduğun imkanlara  sahip olmak için  nice zengin  hastalarım  her şeyini vermeye hazır” diye cevap  verir. Şu anda hastanelerde   trafik kazasında tümüyle felç olmuş veya tedavisi  mümkün olmayan  kanser hastalarımız, nefes alıp vermek için çırpınan makineye bağlı kuaf hastalarımızı düşün. Şükretmek için  çok sebebin var.”  der. Nasrettin hocanın  karısı: “ Efendi efendi!.   gördüğüm tek et kasabın dükkanının  camında,  gördüğüm tek sebze de manavın raflarındakiler.” diye şikayet edince, Hoca da: “ Şükret be kadın bunları görecek gözün olmasaydı ne yapardın?” diye   karşılık verir karsına. Burada bulunmakla  belki  bir çok şeyinizi kaybettiniz  ama sakın umudunuzu  kaybetmeyin. Burada birçok meslek kursları bulunuyor. Bu kurslarda meslek sahibi olup da  dışarıda patron olan  bir çok kardeşimin olduğunu da yakinen biliyorum.
6- Saçı sakalı ağarmış yaşlı bir adam genç  bir bayanla evlenir. Ama bakar ki    saçı sakalı dolayısıyla  hanımının yanında sırıtıyor.  Gider berberin  önüne oturur.”  Usta  genç bir bayanla  evlendim. Sokağa çıktığımda hanımın yanında  insanlara karşı mahcup oluyorum. Ne olur   saçlarımın  beyazını ayıkla da  eşimin yanında  insanlara karşı mahcup olmayayım.”  Berber  makineyi   ve makası eline aldığında bakar ki  beyaz saçlar siyah saçlardan daha çok.  Makineyi  sıfıra tutarak  adamın saçlarını  önüne yığar  ve der ki: “ Arkadaş benim işim çok, saçlarının  beyazını var sen  kendin ayıklayıver”
7- Değerli kardeşlerim,  buraya gelirken  gördüm herkes sokakta kendi işinin, aşının başında,  çoluk çocuğunun yanındayken  şu soruyu  kendimize soralım: “ Biz neden buradayız?”   Buraya düşmemizin  sebebini dışarıda aramaya  kalkarsak çıktığımızda   yine tekrar  buraya düşeriz. Burada soracağımız soru: “  Ülkemizin kanunları, toplumun manevi değerleri  ve  ahlaki kuralları varken ben neden buraya düştüm?” Bu sorunun  cevabını  burada  kendimiz vereceğiz. Saçımızın  siyahını ve beyazını  kendimiz ayıklayacağız. Başkalarından almaya kalkarsak, yine buraya düşerek kendimizi üzdüğümüz gibi yakınlarımızı da üzmeye devam ederiz. Buraya düşmekle sadece  siz değil arkada bıraktıklarınız  sizden daha  fazla  üzülüyor. Seminerlere gelirken yazın sıcağında, kışın soğuğunda  o yaşlı  büyüklerin  ellerinde  bastonla sizleri  görmeye gelen anne- babalarınızı, eşlerinizin ve çocuklarınızı  gördükçe yüreğim sızlıyor.
8- “ Çok yaşayan mı, çok gören mi?”  Üç çeyrek asrı aşan yaşımla  ve aynı zamanda  çok gezen biri olarak  şunu gördüm.   Kardeş okul  ilişkileri dolayısıyla defalarca gidip geldiğim  Almanya’da  dikkatimi  çeken, Avrupa insanı ayağını  taşa vurduğunda: “ Bunu ben neden görmedim.” diye kendini sorgularken, biz de  ise ayağını  taşa vurup acıdığında, “ Bu taşı buraya kim koydu?” diye başkasını suçluyoruz. Oysa Allah bana bir değil,  iki göz vermişken ben bu taşı neden görmedim diye  kendimizi   sorgulamamız  gerekirken başkasını suçluyoruz. Sonunda kavga döğüş. Sonuç ya burası, ya da hastane veya mezar. Bunun örneklerini her akşam haber bültenlerinde seyrediyoruz.
9-İnsan nefsi nalıncı keseri gibi  hep kendine yontar ve başına gelen  her musibette  kendini haklı çıkarır. Şu anda  dışarıda bulunan sizce düşman diye  tanımladığınız  insanlardan   sizler için  yalan yanlış haberler  gelebilir. Bunlar için asla kendinizi üzmeyin bu türlü gelen bilgileri de merak edip dinlemeyin. Kötü zan  sahibinindir. Fırat nehrinin  ağzına gem vurabilirsiniz hatta  Keban barajı ile vurduk bile ama insanların ağzına gem vurup kapatamazsınız. Bu konuda en büyük örnek yüce  Rasülümüz’dür. Hendek harbinde   mübarek yanağından yara alan dişi kırılan peygamberimiz ashabıyla beraber Medine’ye  dönerken “Küçük harpten  büyük harbe gidiyoruz” buyurduğumda,  arkadaşları : “ Yaresülellah yeni bir  savaşa mı gidiyoruz?” dediklerinde, Yüce Rasül: “ En büyük savaş insanın kendi nefsiyle yapmış olduğu  savaştır.” buyurur. İnsan kendisiyle kavga ederse, başkasıyla  kavga etmeye bahane bulamaz.
Gazali de “ insanlarla  münakaşa etmeyin. Münakaşanın sonucu kavga, kavganın  sonunda   elin  tabanca mı, bıçak mı, taş mı ne tutacağı belli olmaz. Sohbet edin sohbetin sonu dostlukla biter. “ demiştir. ( Devam edecek) www.kadirkeskin.net