Vazgeçmek, hayatımızda en zor başardığımız şeylerin başında galiba. En zoru da sevdiklerimizden vazgeçmek tabii.  En basit alışkanlıklarımızdan vazgeçmek bile onca zorken çok doğal elbette sevdiklerimizden vazgeçmenin en zor olması. Ancak size zarar vermekte ısrar ediliyorsa eninde sonunda, ağlaya sızlaya da olsa vazgeçmek zorunda kalıyorsunuz en sevdiklerinizden bile.

Ağır hasta olduğu halde onu hasta eden eşinden ayrılma düşüncesine bile cesaret edemeyen, ısrarla üzerine gelindiğinde eşinin yüzüne karşı "Senin sevgini, ilgini kaybetmeyi göze alamıyorum!" diyerek ağlayan bir kadın tanıyorum geçmişten. Evet, sevdiklerimizden vazgeçmenin en zor tarafı da  sevgiden, ilgiden vazgeçmekti galiba.

Yıllar geçtiğinde daha kimlerden, kimlerin sevgi- ilgisinden vazgeçtiğini görüp kendisi bile inanamadı. Hayatın sonunun yalnızlık demek olduğunu anlayıp kabullendi. Tek kârı, hayatındaki herkes için elinden gelenin fazlasını yapmaya gayret etmiş olmanın vicdani rahatlığıydı. 

Şimdi de kendine yetebilmenin sınavını vermesi gerekiyordu.  Bütün iyi niyetiyle yüklendiği tüm yüklerden bir bir kurtulup gelebilmişti bu sınav aşamasına ve gemileri yakmıştı, geri dönüş yoktu. Sığındığı limanı tek  güvenli limandı. Onu bunca sınavdan geçirip, perçeminden tutup kendine çeken Rab'bi ona yeterdi. Elhamdülillah!..

"benden zarar gelmez 
 kovanındaki arıya
 yuvasındaki kuşa
 ben kendi halimde yaşarım
şapkamın altında.
 sebepsiz gülüşüm caddelerde
 memnuniyetimden;
 ve bu çılgınlık delicesine 
 içimden geliyor.
 dilsiz değilim susamam,
 öyle ölüler gibi 
 bu güzel dünyanın orta yerinde..."

 Rüştü Onur

Vazgeçmek üzerine onca ahkam kesseniz de, bazı şeylerden isteseniz de vazgeçemezsiniz. " Gönül ferman dinlemez! "sözü  boşa söylenmemiştir. Planlanıp programlanmış sıkıcı, tek düze hayata neş'e katan, yaşanası yapan  iksir de  budur belki de. Ve illâ bu da Allah'tandır. Kalplerimiz O'nun elindedir, dilediği gibi evirip çevirir. Biz sadece gönlümüzle sınanmaktan da O'na sığınıp; " Ey kalplerimizi evirip çeviren Rab'bimiz, kalbimizi dinin, dosdoğru yolun üzerine sabit kıl." diyerek niyazlar edebiliriz. İnşaAllahlar. Aminlerle.

Hayat böyle birşey. Halis iyi niyet, illa sevgi ve  gayretle yolda kalabilmek, yürümek önemli. Mutluluk varılacak bir yer, hal değil. Yolu rıza  ve kanaatin zenginliği, şükrün, paylaşmanın güzelliğiyle yürüyebilmek mutluluğun ta kendisi. Lütuflarının farkında olabilmek bütün mesele.  Hastane köşelerinde nefes alabilme, bir yudum su içebilme derdinde olanlar ve yurdundan kaçmak zorunda kalıp ailecek sokaklarda dilenerek yaşama savaşı verenler gibi sayısız ibretlik  misalleri iyi tefekkür edip, hepimiz için iyilik güzellik dilemek; sahip olduklarımızın değerini bilip sahip çıkabilmek, lutfedene hakkınca şükrünü eda edebilmek gerek. 

Bugün gökyüzü de başka güzel sanki.  Bana mı öyle geliyorki. Güzelliklere odaklı, dağlar, gökyüzü, türküler, şiirler ve çiçeklerle haşır- neşir edene sonsuz şükür.  Yorucu hayatın finalinde ne güzel ödüldür, ne güzel haldir bu şükürler olsun. Daim olsun. Rab'bimiz aşkımızı artırsın. Herşeye rağmen, her koşulda, lütuflarının farkındalığıyla, coşkuyla, illa aşkla yaşamayı nasip eylesin. Amin Ya Rab'bi!..

İlla Aşk /Adevviye Şeyda 

Aşk İle 

 Baktım ki gökyüzü baştan başa bulut 
 Unut diyor o güzel günleri unut 
 Baktım ki deniz her dalgasıyla düşman 
 Kuşlar av peşinde balıklar pusuda 
 Çok gerilerde kalmış cıktığım liman 
 Yok görünürde sığınacak bir ada

Baktım ki o musibet gün gelip çatmış 
Yolcusunda tayfasında şafak atmış 
Ne yelken kar eder ne kürek ne istim 
 Dayandım aşk ile yürüttüm gemiyi 
 Aşk ile koskoca dağları düz ettim 
 Avladım sonunda o civan kekliği

 Cahit Sıtkı Tarancı