Tren Yolculuğu Aşkı

Bugün, doyulamayan çocukluk aşklarından tren sefası günü. Ay yıldızlı camından Bozdağları ve hazan rengine bürünmüş bağları seyirle. 

Bozdağlardan gelen çağıl çağıl tertemiz çaylar ile yeşeren bereketli Gediz ovasındaki o küçücük bağ evimizden, uzaktan gelip geçen trenleri seyreder, o trenlerin içinde olmaya, bilemediğim ve çok merak ettiğim uzak şehirlere gitmeye özenirdim çocukluk yıllarımda. Yıllar sonra o trenlerden köyüme, bağ evimize hasretle bakacağım, o cennetim olduğunu şimdi anladığım çocukluğuma özlem duyacağım hiç aklıma gelmemişti...

İyi ki hatıralar taptaze zihnimde hala ve çok özlediğim herşeyi hatırlıyor,  yazabiliyorum. Yazmasam bu hasrete dayanamayacaktım sanki.

Salihli'de bunaldığım an kendimi attığım bir yol var şehrin çıkışına yakın, tren yolu kenarında. Çınarlardan gelen kuş sesleri yorgun ruhumu dinlendirir. Hele bir de tren vaktiyse değmeyin keyfime. Hemen aklıma Orhan Veli’nin; 
“Garibim
Ne bir güzel var
Avutacak gönlümü
Bu şehirde,
Ne de tanıdık bir çehre;
Bir tren sesi
Duymaya göreyim
İki gözüm iki çeşme.”

 Dediği güzel şiiri gelir. 

Dönüşte mutlaka tarihi güzelliğini koruyabilen nadir mekanlardan olan tren istasyonumuzdan geçerim. Aynen çocukluğumdaki çığlıkları yürek dağlayan kara trenler gibi, ne güzeldir tren istasyonlarımız da. Kimine hasreti getirir, kimine hasreti bitirir. Bir ömür beklenen bir deli aşktır yaralı gönüllere hatırlattığı. O deli tren çığlıklarında saklıdır aşk...

 İllâ Aşk / Adevviye Şeyda

Hasretlerin başlangıcı ve kavuşmanın tanığı güzelim tren istasyonları, hasret çekenlerin yolunu gözlediği, gidenlerin ay yıldızlı camlarından boynu bükük el salladığı trenler ve gün sayan, ah eden sevdalıların yazdığı her satırı buram buram özlem kokan şiirler güzelliğince bir gün  dileğiyle. Doğduğum, topraklardan sevgiler...