İnsanlar eşit organlarla dünyaya gelirler. Varlıklı aile çocuklarında üç göz,
yoksul aile çocuklarında da bir ayak yoktur. Organlarda eşitlik olduğu gibi
fanilikte de eşitlik vardır. Yoksul aileler ve çocukları fani olduğu gibi, varlıklı
aileler ve çocukları iyi besleniyor diye, dünyaya kazık çakacak halleri yoktur.
Ne kadar uzun ömürlü olursak ollalım, sonunda ölürüz. Ne sevdiğimize
doyacağız, ne de yapacağımız ve yapmak istediğimiz işlerimizi bitirebileceğiz.
Ne de düşündüklerimizin hepsine bir bir yön verebiliyoruz. Kendimize ne
kadar iyi bakarsak bakalım, gençliğimiz soluyor,gücümüz tükeniyor. Yasin
suresinin son ikinci sahifesinde Rabbimizin verdiği uzun ömür nisbetinde
başlangıca dönüyoruz, daha onceki bildiklerimizi bilmez hale geliyoruz, en
zaruri ihtiyaçlarımızı karyılayamaz hale geliyoruz. Son nefesimiz gelince
bakıyoruz ki ömrümüz ne kadar kısa. Hasretlerimiz ne kadar çok ve
yapacaklarımız meğer ne kadar eksik bırakılmış. Bu durum herkes için aynı.
İçinde hasret, pişmanlık olmadan ölen kim var?
Çok yakın arkadaşımın Allah uzun ömürler versin hem annesi , hem de
babası dokzan yaşını çoktan geçtiler sanırım yüz yaşına merdiven dayadılar.
Her ikisi de yatağa bağımlı, her ikisi de bakıma muhtaç halinde yaşıyorlar.
Çocuklarından biri kanser hastalığına yakalanır. Baba, ziyaretine gelen hasta
kızına “ Birimizin annesi ağlayacak ama bakalım senin mi, yoksa benim
annem mi? Kendi annesi çoktan ölmüş ama, aynı odada yatan kızının annesi
konuşulanları duyuyor.
Evet ölüm mugadder de yok olma mugadder değil. En zaruri ihtiyaçlarını
karşılayamayan baba-anne hala yaşama umudu içindeler. İnsanoğlu
öleceğine inanıyor, ama yok olacağına bir türlü inanmıyor. Bu duygu insanın
şuur altında insana canılılık ve hayat veren ruhun ölümsüzlüğünden
kaynaklanmaktadır. Çünkü kabire ceset giriyor, ruh ise menzilinde yerini
alıyor. Ruhun ölümsüzlüğü, insanda hiç yok olmama düşüncesini uyandırıyor.
Sanırım 1987 yıllarında MEB.lığının İskenderun’da düzenlediği idareciler
seminerine katılmıştım.Seminerin gezi programında bizi Antakya müzesine
götürmüşlerdi. Müzede MS 65 yılında yaşayan Seneca adlı düşünürün
lahitinde bulunan şu ibareler başta benim olduğu kadar geziye katılan
arkadaşların da dikkatini çekti ve hepimiz notlarımıza almıştık. Notuma

aldığım bu ibarelerin alttaki tercümesini bugün siz okurlarımla da
paylaşayım dedim:
“Başlayan her şey biter.
Büyük bir servet, büyük bir köIeIiktir.
Para iIe satın alınan sadakat, daha fazIa para iIe de satıIır.
ÖIüm, bazen ceza, bazen bir armağan, çoğu zaman da bir Lütuftur.
Yeryüzünde gün ışığına Layık olmayan nice insanlar vardır ama, güneş her gün
yeniden doğar.
Hayatı komedi sananlar, son espriyi iyi düşünsünler!
Yaşıyorsak, haIa umut var demektir.
Aza sahip olan değil, çok isteyen fakirdir.
Hayatı kaybetmekten daha acı bir şey vardır, yaşamın anlamını kaybetmek.
Unutmazsan senin, affetmezsen onun canı acıyacaktır. Unutma! Affetmek ve
unutmak sadece iyi insanların intikamıdır.
Ey hayat, senin bu kadar önemIi tutulman öIüm sayesindedir.
Unutma ki, birlikte oIduğun insanın geçmişini kurcalamak, onunla kurmayı
düşündüğün geleceği yok etmekten başka bir şeye yaramaz.
İnsanları tanımak için onları sınamaktan korkmayın; çünkü kaybedilmesi
gerekenler, en önce kaybediImeIidirIer.
Gençliğinde biIgi ağacını dikmeyen, yaşIıIığında rahatlayacağı bir göIge
buIamaz.
Hafif acılar konuşabilir ama, derin acılar dilsizdir.
Doğumla başlayan eşitliği, ölüm, kusursuz
tamamlar.www.kadirkeskin.net
Not: 23 ile 27 Mayıs tarihleri arasında Manavgat’ın manevi
dinamiklerinden eğitim yanıklısı Em. İl Müftü Sayın Mehmet Ali Öz

beyin vesilesiyle Manavgat Anadolu Lisesi Müdürü Sayın Hüseyin
Aydın beyin de davetiyle Manavgat Şelale A. Lisesi öğrencileriyle
beraber oldum.