(Maltepe  Cezaevinde  verdiğim Seminerimin Son bölümü )
 Sevgili kardeşlerim çoğunuzun;    geldiğinde gözü kızartan, gittiğinde de  yüzü kızartan   bir anlık öfke sonucu buraya geldiğinizi   tahmin ediyorum. Çünkü öfke bir delilik halidir,  delinin ne yapacağı belli olmadığı gibi, öfkeli insanın da ne yapacağı belli olmaz.  Ülkemizde  idam yok. Günü geldiğinde  hepiniz buradan çıkacaksınız.  Çıktığınızda  tekrar öfkelenip  de  Hastaneye ve Hapishaneye düşmek istemiyorsanız,  üzerinde  yaşadığımız   toprakları, yetiştirdiği Alperenlerle  vatan yapan  ünlü Mutasavvıf Ahmet Yesevi’den   anlatacağım  bir anekdotu  asla unutmayın. Öfkelendiğinizde  anlatacağım bu anekdotu   hatırlayın.
Ünlü Türk Mutasavvıfı Ahmet Yesevî anlatıyor. Cenab-ı Hak, Hz. Âdem’i cennetteki hatası yüzünden yeryüzüne indirir. Hz. Âdem yeryüzüne indiğinde sağına bakar, üç tane beyaz siluet görür. Birinci beyaz siluete sorar: “ Sen kimsin?”Birinci beyaz silüt : “ Akılım” “ Nerede bulunursun?” Birinci beyaz silüet: “ başta” Hz. Adem ikinci beyaz silüete sorar: “ Sen kimsin?” İkinci beyaz silüet cevap verir:” Ben hayayım ( Utanmayım).”  Hz. Adem: “ Sen nerede bulunursun?” İkinci beyaz Silüet : “ Yüzde bulunurum.” Hz. Adem üçüncü beyaz silüete sorar: “ Sen Kimsin?” Üçüncü beyaz silüet :  “ Ben de imanım.”  “ Nerede bulunursun?”  “ Kalpte bulunurum”
Hz. Âdem, bir de soluna bakar ki solunda da üç siyah siluet görür.
Birinci siyah siluete sorar: “ Sen kimsin?” Birinci siyah siluet” Öfkeyim”
Hz. Âdem, tekrar sorar: “Nerede bulunursun?” Birinci siyah siluet: “Başta”
Hz. Âdem: “ Ama orada akıl var!” Birinci siyah siluet: “ Ben geldim mi, o kaçar.”
Hz. Âdem, ikinci siyah siluete sorar:  “Sen kimsin?”   İkinci siyah siluet: “Hayâsızlığım. (Utanmazlığım.) Hz. Âdem, ona da sorar: “ Nerede bulunursun?”
İkinci siyah siluet: “Yüzde bulunurum.”  Hz. Âdem: “ Orada hayâ (utanma) var.”
İkinci siyah siluet: “Ben geldim mi, o kaçar.”
Hz. Âdem, bu sefer de üçüncü siyah siluete sorar: “Sen kimsin?” Üçüncü siyah siluet: “ Küfürüm.( inkarım)”Hz. Âdem: “Sen nerede bulunursun?”  Üçüncü siyah siluet:” Kalpte bulunurum.” Hz. Âdem: “ Ama orada iman var.” Üçüncü siyah siluet:” Ben geldim mi, o kaçar.”
   .
  Tekrar ediyorum. Öfke- akıl, Haya- Hayasızlık, iman ve küfür bir arada bulunmazlar. Biri gelirse diğeri kaçar. Bunlardan öfke ise, kısa süreli bir delilik halidir. Sonucu ise uzun süren bir pişmanlıktır. “ İnşallah  buradan çıktığımızda bir daha  öfkemize mağlup olup da tekrar buralara  düşmeyiz.
Sözlerimi bir hikaye ile  bitiriyorum. Ünlü bir ressam  insanların  en çok muhtaç   olduğu “ Huzurun resmini”  yapmak  ister.  İnsanlar ona baksın ki  huzur bulsunlar.  Ama ne var ki   resmin konusunu  kafasında  bir türlü belirleyemez. Evinden çıkar  konuyu belirlemek için yola düşer. Yolda karşılaştığı bembeyaz sakallı  bir piri faniye rastlar. Selam vererek  yaşlı amcaya  yaklaşır. “ Amcacığım  ben ünlü bir ressamım. İnsanların en çok muhtaç olduğu huzurun resmini yapmak istiyorum. İnsanlar  ona bıksınlar ki huzur buluşunlar. Neyin resmini yapayım?”  Piri fani yaşlı amca: “ Oğlum  git bir mabede dua eden bir  insanın  resmini  yap.”  Ressamın o tezgahta bezi olmadığı için kafasına yatmaz, yoluna devam eder. Giderken  yol kenarında  bir ağacın altında  saçı başı toz duman içinde elinde  kırık bir tüfeği olan  savaştan çıkmış bir askere  rastlar. Ve selam verir: “ Arkadaş ben ünlü bir ressamım huzurun resmini yapmak istiyorum, ki insanlar ona  baksınlar  huzur bulsunlar. Neyin resmini  yapayım?” Asker “  Dünyada en kötü şey savaştır. İnsana en çok huzur veren şey  ise  barıştır . Barışın resmini yap.”  Ressam yine kafasında  konuyu  canlandıramaz. Yoluna devam eder. Uğradığı bir kentin sokaklarında  dolaşırken  bakar ki   belinde  kırmızı   kuşak olan  beyaz gelinlikler içinde  bir gelinle, lacivert kıyafetler içinde  bir damat   kolkola  nikah salonundan çıkıyorlar. Tam arabaya  binmek üzerelerken  Ressam  geline yaklaşır ve der ki: “ Ben ünlü bir ressamım Huzurun resmini yapmak istiyorum. İnsanlar ona baksın  huzur bulsunlar, neyin resmini yapayım?” Gelin “ Aşkın resmini yap, İnsanlara en çok huzur veren şey aşktır.” der.  Aynı soruyu damat beye sorduğunda  damat da: “ Sevginin resmini yap. İnsanlara en çok huzur veren şey sevgidir.” der.
Ressam,  kafasında  mabet- dua, barış- savaş, aşk – sevgi derken kafasında  bir konu belirleyemeden   aylar sonra evine dönüp kapının  zile bastığında:   “ Hoş geldin” diye büyük bir özlemle kocasının   boynuna sarılan karısının  gözünde aşkı,   büyük bir coşku ile  koşup gelen ve dizlerine sarılan çocuklarının gözünde sevgiyi görür. Eve girip   divana oturduğunda,  sunulan  tavşanı kanı  çayını yudumladığında ressamın kafasında  konu canlanır.  Resmini yapar . Resmin altına da  “ YUVAMIZ”    yazar.

Değerli kardeşlerim  dünyada  insanın en çok huzur bulduğu yer “ YUVASIDIR”   En kısa zamanda  yuvanızda çoluk çocuğunuzla buluşmanız duasıyla  sevgilerimi ve saygılarımı  sunarım.
Kalın sağlıcakla….www.kadirkeskin.net
Not: Resimler;  muhtelif cezaevlerinin  gençlik  bölümü