Snelman ve arkadaşlarından bir gurup öğretmen Filyandiya’nın

uyanışında aydınlardan ziyade, genç neslin iyi yetiştirilmesine

umut bağladılar.

Snelman gençleri yanlışlarından dolayı bazen gözlerinin içine bakarak

azarlar, fakat yaşlılara karşı onları her zaman savunurdu. Her zaman,

her yerde gençleri ahlaksızlıkla suçlayan ve “ Adam olmayacaklarını”

öne süren büyükleri uyararak şunları söylerdi:

“ Genç nesli değil, kendinizi suçlayın. Siz nasılsanız, gençler de sizin

kopyanızdır. Her ağaç kendi meyvesini verir. ( Erik ağacı elma

vermez.) Sizler terbiyeli insanlar olarak, gençlere iyi bir terbiye

verdiniz mi? Hayır! Annelerin ev işleri, çocuklarından, daha

kıymetli, babaların da memuriyet, ticaret ve diğer işlerle uğraşan

babalar da akşamları meyhane ve kulüplerde oturup kağıt

oynuyorlar, ( Bir zamanlar taşra ilçelerinde şehir kulüpleri vardı.

Kırkağaç’ta görev yaptığım yıllarda bazı memur arkadaşlar kulüpte

oyun masası kapmak için mesaisini erken terk ettiklerinin yakinen

şahidiyim.) çocuklarla kimse ilgilenmiyor. Çünkü çocuklarla

uğraşmak onlara sıkıcı geliyor.

Çocuklarla konuşulmuyor. Zaman bulununca biraz okşayarak

ellerine bir oyuncak veriliyor ( Şimdi ise telefon veriliyor) “ Çocuklar

şimdi gidin ve kendiniz oynayın.” Aslında “ gözümden kaybolun, ne

yapansanız yapın, yeter ki bizi rahat bırakın,” demektir.

Çocukluk döneminde çocuk aklı ve kalbi bakımsız tarla gibidir. Bu

tarlaya ebeveynler tarafından iyilik tohumları ekilmezse, boş bırakılan

tarlaların has evladı olan her türlü yabani otun yanında akla hayale

gelmedik tikenler yetişir. Sonra bu tikenler kartlaşıp tenimize

battığında da sızlanmaya veya şikayet etmeye hakkınız yoktur.

Evet çocuklara hiç terbiye vermiyorsunuz demiyorum. Çocuklara

sürekli “ Yalan söyleme. Kimseyi kandırma! Bu iyi değil, şunu

yapmak çok kötüdür, günahtır! Tanrı bundan hoşlanmaz ve sizi

cezalandırır.” diyorlar. Ama bunu söyleyen ebeveynler tam tersini

yapıyorlar. Yalan söylüyorlar, birbirilerini kandırıyorlar. ‘Başkalarına

karşı kaba ve kindar olmak günahtır’ diyorlar, ama kendileri tam

tersini yaparak söyledikleri ile yaptıkları birbirini tutmamaktadır.

(Nitekim bu konuda yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim Saff suresi 2 de “

Niçin yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz”buyuruyor. Tasavvuf

ehli de ahlakı “ Kal ( söz) ilmi değil hal, ( davranış) ilmidir. diye

vurgulamaktadırlar.)

Çocuk beyni, boş bir fotoğraf makinesi gibi gördüklerini ve

duyduklarını hemen algılarlar. Ebeveynlerin bu tutarsız davranışları ve

söylemleri karşısında ebeveynlerine olan güven duygusunu kaybeder,

netice de onların bir benzeri olarak fıtratları gelişmeye başlar.

Ebeveynler küçük çocuklarının bile kendilerine kulak asmadıklarını,

inatçı, ve terbiyesiz olduklarını söyleyerek sürekli şikayet ederler, ama

unutmayalım ki çocukların ahlakını ilk bozanlar, onları ciddiye

almayan anne- babalardır. Çocuklu her anne- baba evde ışık saçan,

yanmakta olan canlı bir mum gibidir. Çocuklarının gözü önünde

kavga eden anne veya baba: “ çocuklar bakın! nasıl bir babanız

olduğunu görün!” veya “Annenizin nasıl bir kadın olduğuna bakın!”

Bunun yanında parçalanmış aile çocuklarının anne babalarının

birbirine söylediklerini artık varın siz düşünün. Bu kavgalara galiz,

kaba, incitici söylemlerin çocuğun kulağında nasıl bir çağrışım

uyandıracağını varın siz düşünün!. Sonuç mu?

Ne ekerseniz onu biçersiniz.

Ne pişirseniz onu yersiniz.

Snelman bir gurup arkadaşı ile birlikte köyleri, çarşı ve pazar yerlerini

gezerek çocuk eğitimi konusunda bildiklerini her yerde herkese

anlatmaya başladılar. İyi eğitimli bir evladın hem ebeveynler ve hem

de ülke için en büyük servet olduğunu, karşılaştıkları herkese

anlatıyorlardı. Bu konuşmalar karşılıksız kalmadı. Filyandiya’nın bir

çok yerinde “çocuk eğitimi” için ebeveyn toplulukları kuruldu. Bu

topluluklar tarafından davet edilen Snelman’ın arkadaşları

öğretmenler, psikologlar tarafından çocukların nasıl yetiştirilmesi

konusunda eğitimler ve seminerler verildi. Öğretmenler çocuk

eğitimi, tarım mühendisleri en iyi patates veya yonca türlerinin nasıl

yetiştirilmesi gerektiğini, hayvanların nasıl besleneceği ve ıslahı

konusunda bilgilendirme toplantıları devam etti. Çamaşırcı, taş

ustası, terzi veya ayakkabıcı, işçi, köylü, bütün anne- babalara zeki ve

vatansever evlatlar yetiştirmenin yöntemleri, herhangi bir devlet

desteği ( yol ve harcırah ücreti) olmaksızın bıkmadan, yorulmadan,

yüksünmeden anlatıldı. Ve sonuç mu?

Fin aile yapısı hem zekâ, hem de maneviyat açısından yeniden

şekillenmeye başladı.www.kadirkeskin.net

Not: Beyaz Zambaklar Ülkesi ve Snelman YAZIM DEVAM EDECEK