Hz.Allah, müminleri kardeş kılmıştı.

Kur’an-ı Kerim'de de ferman yayımlamıştı.

Müminler ancak kardeştir, daha azı değil.

Herkes buna göre davransın, başka şeye değil.

Rasulullah, Kur’an-ı Kerim'den aldı.

Hemen hayatında uygulamaya başladı.

En büyük haberi ashabına duyurdu.

Kardeşlik seferberliği başlamış oldu.

Kurayla belirlendi kardeşler,

Kandan önemliydi tesis edilen din kardeşliği.

İnsanlık böyle bir şey görmemişti.

Rasulullah vesilesiyle bununla da şereflendi.

Selman-ı Farisi ile Ebu Derda kardeş oldu.

Selman bir gün kardeşine ziyaretçi oldu.

Ümmü Derda’yı çok perişan görünce sebebini sordu.

-Kardeşinin dünya ile işi yok diye cevap verdi.

Misafir olan Selman’a yemek hazırlandı.

Ebu Derda yemeği ikram edip ben oruçluyum dedi.

Kardeş ilan edilen Selman,duruma müdahale etti.

-Ebu Derda’ya sen yemezsen ben de yemem dedi.

Uyku vakti yattılar yataklarına,

Gece olunca Ebu Derda niyetlendi kalkmaya,

Selman yat,teheccüd için erken dedi.

Tekrarlardan sonra gecenin sonunda Selman,ona izin verdi.

Kardeşler birlikte kıyama kalktılar,

Beraber abdest alıp namaza durdular.

Gece namazı kılmaya başladılar,

Allah'ın huzuruna çıkarak huzur buldular.

Selman kardeşi Ebu Derda’yı çekip köşeye,

Başladı kendisine en güzel nasihatleri vermeye.

Her hak sahibine hakkı verilmeli,

Allah’ın rızasına ancak böyle erilir böyle bilinmeli.

Senin üzerinde Rabbinin hakkı var unutma!

Eşinin ve çocuklarının da hakkı var,

Nefsinin dahi sende hakkı var,

Ancak hakları ifa edersen Allah'ın rızası var.

Ebu Derda Resulullah'ın yanına vardı.

Olanı biteni olduğu gibi aktardı

Aralarında yaşananlara Rasulullah’ı hakem tayin etti.

Rasulullah, Selman’ımın uygulaması doğrudur diye onay verdi.

Dipnot: Hadis-i Şerif,Buhari,Savm,51